Tek kelimeyle takımdaşlık.

Bir kelime daha eklersek arkadaşlık.

Bir de bu iyi adamların Galatasaray gibi ülkenin çok üzerinde bir kültürün çatısı altında toplanması.

Havasında suyunda var sanırım; Galatasaray’a gelen bir anda rol model oluyor.

Birkaç örnek vereyim; Semih Kaya mesela. “Top benden çıktı, korner değil aut hoca” diyebiliyor maçın en kritik anında.

Beknaz, U14 maçında inanmadığı penaltıyı auta gönderiyor.

Emirhan, yine U14; gole giderken rakibinin sakatlandığını görünce topu kale yerine taca yolluyor.

Graeme Souness, kırk yıllık Beyoğlu bıçkını gibi dikiverdi koca bayrağı rakibin santrasına.

Drogba, Galatasaray’ın elçisi oldu. Afrika’dan Cim Bom’a gelecek her futbolcu ona danışıyor.

Sneijder bırakmadı Galatasaray’ı.

Melo da, Podolski de, Hagi de, Riera da, Prekazi de, Saunders da.

1981 yılında takıma katılan Hociç bırakmadı Galatasaray’ı. Saraybosna’daki köftecisinde her daim Sarı Kırmızılı bayrak dalgalanıyor. 40 yıl geçmiş aradan, 3 sezon giydiği formadan kopamıyor.

İcardi, deli gibi aşık olduğu kadınla yaşadıkları için istenmeyen adam olmuştu. İnter, Paris Saint-Germain gibi kalburüstü takımlarda mutluluğu yakalayamadı. Galatasaray onu hayata döndürdü. Takımın neşe kaynağı, çocukların sevgilisi; Galatasaraylı bir nesil sürüklüyor peşinden.

Huzur buldu adam Galatasaray’da huzur.

MERTENS ÖZEL BİR İNSAN

Mertens başka bir klasmanda; berber, dövmeci peşinde koşturmuyor. Boş zamanlarında tarihimizi öğreniyor, ailesiyle beraber Atatürk’ü anlamaya çalışıyorlar hayranlıkla.

Hayatın her türlü sillesini yemiş Ziyech’in Galatasaray’a geldiğinde yüzü gülmüyordu. Sarı Kırmızılı rehabilitasyon mutsuz Faslı’nın bile suratına tebessümü getiriyor zaman zaman.

Muslera’sı, Barış’ı, Abdülkerim’i, Cabbar Babası, Torro’su, Nelson’u, daha doğrusu takımın tamamı bir aile olmuş.

Yanlış bir karara herkesten önce kulübeden doktor müdahale ediyor, malzemeciyle golcü sarmaş dolaş, Barış canlı yayında Mertens’e “Dries Abi” diyor.

Daha üstü var mı kardeşim bunun, herkes herkesten daha Galatasaraylı.

Galatasaray lafı geçince Başkan’ın gözleri doluyor, yönetim huzur içinde çalışıyor. Takım Okan Hoca’ya emanet edilmiş, güvenilmiş. Bir tane yönetici Florya’da boy göstermiyor.

Kimse rakiplerle uğraşmıyor, herkes kendi işi gücünde.

Haftaya bayram var Yeni Sami Yen’de, şampiyonluk turunu ezeli rakibin önünde atmak değerini katlayacaktır.

Tüm Galatasaraylılar bu iyi adamları çok seviyorlar. Her gece kafalar yastığa değdiğinde, her sabah gözlerini açtıklarında akıllarına ilk şu cümle geliyor…

İyi ki Galatasaraylıyım😎